Ποιοί είμαστε
Η εταιρεία μας γεννήθηκε το 2018 — μετά από εμπειρία χρόνων, καφέδες, μελάνια και deadlines που έσπρωξαν την υπομονή μας στα όριά της. Με άλλα λόγια, δεν ήρθαμε από παρθενογένεση αλλά από τον αληθινό κόσμο των γραφικών τεχνών, εκεί που το “ένα τελευταίο ρετουσάκι” σημαίνει άλλες τρεις ώρες δουλειά.
Είμαστε μια ομάδα που λειτουργεί περισσότερο σαν οικογένεια παρά σαν εταιρεία — με ό,τι συνεπάγεται αυτό: γέλια, φωνές, απελπισία, σουβλάκια, μπύρες, δημιουργικό χάος και πολλή αγάπη για αυτό που κάνουμε. Ο καθένας μας έχει τη δική του προσωπικότητα, το δικό του ταλέντο, και τη δική του… τρέλα (μερικοί περισσότερη απ’ ό,τι θα θέλαμε να παραδεχτούμε).
Μαζί, είμαστε οι Print Designers — οι άνθρωποι που δίνουν σχήμα στις ιδέες σας, χρώμα στα όνειρά σας και… πολύ χρώμα στις εκτυπώσεις σας.
Η ομάδα των Print Designers
Μια συλλογή από εξειδικευμένα ταλέντα, δημιουργικά μυαλά και ήπιες μορφές τρέλας. Άλλος χαμογελάει, άλλος μετράει, άλλος φωνάζει στο τηλέφωνο, άλλος ψάχνει το προφιλ του, αλλά όλοι μαζί έχουμε έναν κοινό στόχο: Να βγαίνει η δουλειά τέλεια, κι εσείς να φεύγετε με χαμόγελο.
(Ή τουλάχιστον να μη φεύγετε τρέχοντας.)
Και τώρα, καθίστε αναπαυτικά. Ώρα να γνωρίσετε την ομάδα μας, ένα-ένα τα μέλη της μικρής μας δημιουργικής ζούγκλας.
O Λευτέρης
Ο στυλοβάτης, το μυαλό και (κατά δήλωσή μας) το εξωτερικό λογισμικό της εταιρείας.
Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές — γιατί εκτός από ιδιοκτήτης, είναι και ο επίσημος “τεχνικός πανικού” κάθε φορά που κάποιο μηχάνημα αποφασίζει να κάνει διακοπές χωρίς άδεια.
Ο θρύλος, ο τύπος που αν λείψει μια μέρα από το μαγαζί, ο εκτυπωτής βγάζει καπνούς, το Wi-Fi κάνει ghosting και όλοι κοιταζόμαστε με βλέμμα “και τώρα;”.
Είναι αυτός που σηκώνει τα βάρη (κυριολεκτικά), δεν κλατάρει ποτέ (σχεδόν ποτέ), και έχει τον τιμητικό τίτλο “ο ψηλός υπηρέτης των κοντών”, γιατί κατεβάζει πράγματα από τα ράφια στα οποία εμείς βλέπουμε μόνο ιστούς αράχνης.
Εμείς έχουμε το σκαλάκι μόνο για τα stories και για να ακουμπάμε πράγματα.
Α, και να μην ξεχνιόμαστε — είναι εκείνος που φέρνει λουλούδια την Ημέρα της Γυναίκας και μας στέλνει για spa την Πρωτοχρονιά (κάποιος πρέπει να κρατά το ηθικό ψηλά — και τους ώμους μας χαλαρούς).
Εν ολίγοις; Είναι το αφεντικουλίνι μας: λίγο boss, λίγο ήρωας, και πολύ… Λευτέρης.
Η Χριστίνα
Η καρδιά, το GPS και το σύστημα πλοήγησης της εταιρείας.
Ξέρει τα πάντα — και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, είναι απειλή προς κάθε database.
Με το τηλέφωνο μόνιμα στο αυτί (έχει πάψει να το ξεχωρίζει από σκουλαρίκι), απαντά σε πελάτες που ρωτούν “μόνο κάτι μικρό”, ενώ ταυτόχρονα γράφει στο Viber, εγκρίνει μακέτες και θυμάται ποιος προμηθευτής της χρωστάει ακόμα ένα δείγμα από το 2019.
Αν στο μαγαζί υπάρχει απορία, η απάντηση είναι πάντα μία: “Η Χριστίνα ξέρει.”
Είναι η γυναίκα που όλοι ρωτάνε για τα πάντα —
“Χριστίνα, πού είναι το καλώδιο;”
“Χριστίνα, ποιος φταίει;”
“Χριστίνα, πώς να ζήσω;”
Και εκείνη, με επαγγελματισμό και αγάπη, απαντά, στηρίζει, εμψυχώνει, κάνει ψυχοθεραπεία, και μετά υπενθυμίζει ότι οι ψυχοθεραπευτές πληρώνονται ανά ώρα.
Έχει στην πλάτη της όλους τους προμηθευτές (που την αποκαλούν “Χριστινάκι μου” σαν να μοιράστηκαν μαζί παιδικά καλοκαίρια και έξαλλες βραδιές στην Dorian Grey), τους πελάτες χονδρικής που πιστεύουν ότι αν την πιέσουν λίγο ή αν της στείλουν emojis θα πέσουν οι τιμές,
και φυσικά όλη την ευθύνη για να μην φύγει ούτε μία λάθος εκτύπωση.
Αν υπάρχει ένα λάθος, η Χριστίνα θα το βρει — και θα το κοιτάξει μέχρι να ζητήσει συγγνώμη. Παρόλα αυτά ο ‘δαίμων του τυπογραφείου” συνεχίζει να την νικά!
Είναι το ανήσυχο πνεύμα που ανακαλύπτει νέα προϊόντα, νέες ιδέες, για να ικανοποιήσει και τις πιο απίθανες απαιτήσεις.
Η Χριστίνα δεν δουλεύει απλά εδώ. Η Χριστίνα (μαζί με τον Τσακ Νορις) κρατάει το σύμπαν σε κίνηση, με Corel, Adobe, Excel και Viber.
Και αν μια μέρα εξαφανιστεί, απλώς να ξέρετε — έγινε πριγκίπισσα στη Νέα Ζηλανδία. Όπου όλοι οι δρόμοι είναι ευθείες και οδηγούν στην θάλασσα, παρέα με τον Frodo και τα άλλα παιδιά, και χωρίς πελάτες που “θέλουν ΜΟΝΟ να αλλάξει ΛΙΓΟ το logo”.
Μέχρι τότε, είναι η Χριστίνα.
Η ψυχή του μαγαζιού. Και ο λόγος που όλα λειτουργούν – ακόμα κι εμείς.
Η Αφροδίτη
Το χαμογελαστό παιδί για όλες τις δουλειές — και όταν λέμε “όλες”, εννοούμε όλες.
Ποτίζει τα λουλούδια, παραγγέλνει καφέδες, βγάζει φωτοτυπίες, εξυπηρετεί ταυτόχρονα πέντε πελάτες που “θέλουν απλώς μια κούπα γρήγορα” και απαντάει στο τηλέφωνο με την ηρεμία ενός βουδιστή μοναχού που ψήνει t-shirt.
Ψήνει κούπες, ρούχα, πέτρες, παζλ, σουβέρ… νεύρα 😛
Κόβει στην κοπτική, κάνει σπιράλ, πλαστικοποιεί και παράλληλα προλαβαίνει να πει “ευχαριστούμε πολύ!” με το πιο λαμπερό χαμόγελο που έχει δει ποτέ o ήλιος.
Είναι το πολυεργαλείο του μαγαζιού, εκείνη που αν έλειπε, όλοι θα κοιτούσαν απορημένοι την πρέσα λέγοντας “μα πώς δουλεύει αυτό;”. Όταν φεύγει για διακοπές στην αγαπημένη της Σύρο κάπου εκεί ανάμεσα σε πισίνα και κοκτέιλ χτυπάει το τηλέφωνό της και την βομβαρδίζουμε με ερωτήσεις γιατί σε αυτή την περίπτωση… “η Σύρος ΞΕΡΕΙ”.
Είναι η μικρομάνα των διδύμων, που μετά τη δουλειά πιάνει δεύτερη βάρδια: τρέχει, γελάει, χορεύει, αγαπάει, και κάπου εκεί ανάμεσα θυμάται να αναπνεύσει.
Κι ενώ κάνει όλα αυτά, διατηρεί αυτή τη μαγική σπίθα – το χαμόγελο που κάνει και τον πιο δύσκολο πελάτη να ξεχάσει γιατί ήρθε θυμωμένος.
Μια μέρα, είμαστε σίγουροι, θα την ανακαλύψει ένας καλλιτεχνικός πράκτορας και θα την κάνει μεγάλη αρτίστα.
Μέχρι τότε, τη βρίσκεις εδώ, να ανησυχεί για τα πάντα, να τα κάνει όλα, να τα κάνει καλά και να φαίνεται σαν να μην ιδρώνει ποτέ.
Η Δήμητρα
Η οργανωμένη ψυχή που προσγειώθηκε σε μια δημιουργική καταιγίδα και προσπαθεί με ψυχραιμία να κρατήσει το κεφάλι της όρθιο. Ήταν εκείνο το σπάνιο είδος ανθρώπου που έχει τακτοποιημένο γραφείο, σημειώσεις σε ημερολόγιο και excel, και τον καφέ σε σημείο που δεν κινδυνεύει να πέσει πάνω στα χαρτιά.
Σιγά σιγά, βέβαια, την φερνουμε στα νερά μας, ένα μικρό χάος τη φορά.
Είναι το μισό κομμάτι του design team , το σταθερό χέρι πίσω από κάθε δημιουργία,
ακόμα κι όταν οι παραγγελίες πέφτουν βροχή και η ευθεία γραμμή μοιάζει με σπάνιο φαινόμενο φυσικής. Αλλά είναι και ο γκουρού του πλότερ… Τον έχει ερωτευτεί και τον προσέχει σαν τα μάτια της.
Θα σου χαμογελάσει ευγενικά, αλλά αν περάσεις τα όριά της, θα σε πετσοκόψει με βλέμμα τόσο κοφτερό που κάνει το κοπίδι της να μοιάζει περιττό και να κρύβεται με ντροπή πίσω από τον χάρακα.
Α, ο χάρακας. Ο μύθος λέει πως τον κρατάει κρυμμένο κάτω από το πληκτρολόγιο κι εκεί τον βρίσκουμε πάντα (γιατί τους άλλους έξι τους έχουμε χάσει σε παράλληλα σύμπαντα).
Ενώ σχεδιάζει, σκέφτεται ταυτόχρονα: να ρωτήσει τον Λευτέρη για το Disney, την Χριστίνα τι ώρα έφυγε χθες, την Αφροδίτη τι έκανε με τα παιδιά, να πει τον δικό της πόνο, να θυμηθεί κάποιον που ρώτησε κάτι πριν μια ώρα, τι είχε φάει το Σαββατοκύριακο και… με έναν ανεξήγητο τρόπο απαντάει και στο τηλέφωνο.
Η Δήμητρα είναι η απόδειξη ότι ο εγκέφαλος μπορεί να είναι multitask χωρίς να καπνίζει. Σχεδόν.
Κάθε τόσο, την κοιτάμε και αναρωτιόμαστε:
“Τι συμβαίνει εκεί μέσα; Πώς δουλεύει αυτό το μυαλό; Με τι ταχύτητες κινείται;” Με ένα δικό της μοναδικό τρόπο καταφέρνει να είναι και γρήγορη και δημιουργική και αποτελεσματική. Αν θέλεις να σε μισήσει, καλεσέ την για φαγητό και σέρβιρε μπάμιες και σαλάτα με ρόκα και κάπαρη!!!
Ο Γιάννης
Εξωτερικός συνεργάτης στα χαρτιά, αλλά εσωτερικό μέλος στην ψυχή (και στις κλήσεις μας στις 11 το βράδυ).
Είναι αυτός που θα του πεις “Γιάννη, μπορούμε να κάνουμε μια τοποθέτηση αύριο;”
και, χωρίς να το πολυσκεφτεί, θα απαντήσει “ναι… αλλά ξέρεις τι πέρασα σήμερα;”
Θα αναλύσει με πάθος το πρόγραμμά του, τον πόνο στη μέση του, τον καιρό, τα έργα του Δήμου και το μποτιλιάρισμα,
θα σου θυμίσει γιατί το δικό του επάγγελμα είναι extreme sport και κάπου εκεί, ανάμεσα στους αναστεναγμούς και στις περιγραφές, θα χαμογελάσει, θα πάρει τα εργαλεία του, τα γυαλιά του, τα αυτοκόλλητα και τους μουσαμάδες και την επόμενη μέρα… θα είναι εκεί.
Ο Γιάννης είναι ο άνθρωπος που γκρινιάζει από αγάπη, δουλεύει από ευσυνειδησία και τελειώνει κάθε κουβέντα με “εντάξει μωρέ, θα το φτιάξουμε”. Γιατί πάντα το φτιάχνει.
Αν πάλι κάνεις το λάθος να του πεις ότι δεν είναι βιαστικό, λέει «θα έρθω στις 5.00» και εννοεί «σε 5 μέρες».
ο Διονύσης
Ο άνθρωπος–μυστήριο, το “κρυφό μας διαμαντάκι με αιχμές”. Ξέρει τις όρθιες μηχανές καλύτερα απ’ ό,τι ξέρουμε εμείς τους καφέδες μας — και αυτό κάτι λέει. Αν κάτι θέλει μέτρημα, ευθυγράμμιση, τρύπημα ή εξορκισμό, είναι ο τύπος σου.
Κληρονομικό χάρισμα από τον τυπογράφο πατέρα του· τυπώνει με ακρίβεια, αλλά μιλάει με… ιδιορρυθμία. Έχει εκείνο το χιούμορ που μπορεί να σε σε κάνει να πέφτεις στα πατώματα από τα γέλια είτε να σε στείλει στο φαρμακείο για ηρεμιστικά… εξαρτάται από τα φεγγάρια του.
Τον κρατάμε σε απόσταση, όχι από κακία, αλλά για την ασφάλεια της ανθρωπότητας, κυρίως επειδή χάνει συχνά την πινακίδα του “ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΑΓΚΩΝΕΙ”.
Κάθε φορά που μπαίνει στο γραφείο, ο εκτυπωτής σταματάει να λειτουργεί μόνος του, από σεβασμό (ή φόβο).
Κι εμείς; Περιμένουμε με αγωνία να παντρευτεί, μήπως κάποια άλλη αναλάβει να τον… εξημερώσει.
Ο Κώστας
Ο Capital of France. Ο άνθρωπος που κάνει το “ρε παιδί μου” να ακούγεται σαν σημείο στίξης σε κάθε του πρόταση. Το λέει πριν, μετά, και μερικές φορές αντί για την πρόταση. Από τα πιο χαμογελαστά πλάσματα του πλανήτη, μάλλον γελούσε και τη στιγμή που γεννήθηκε, πιθανότατα με τον γιατρό.
Είναι designer με άποψη (συχνά πολλές ταυτόχρονα) και γκουρού των sites. Ξέρει να στήνει online προφίλ που αναπνέουν, μιλούν και σε κρίνουν σιωπηλά αν δεν έχεις favicon. Όταν αναλάβει έργο, το ψάχνει τόσο πολύ που η Google τον έχει για πελάτη VIP και προσκυνά μπροστά του.
Το δικό του προφιλ, βέβαια, το δουλεύει τέσσερα χρόνια. Κάθε φορά που πλησιάζει στην τελική μορφή, θυμάται ότι “ίσως χρειάζεται κάτι πιο minimal… αλλά και πιο τολμηρό… αλλά και πιο retro.”
Γενικά σπεύδει βραδέως. Γι’αυτό αν παίξετε μπιρίμπα μαζί του κάντε καφέ, δείπνο και φορολογική δήλωση στο ενδιάμεσο.